De flamenco kent het begrip duende, een onvertaalbaar woord dat bij benadering staat voor magie, en authenticiteit. In dat kader vielen mij afgelopen jaar twee momenten op.
door Lidwien Vork
Bevriende artiesten gaven een hommage aan Flairck-gitarist Erik Visser. Na afloop betraden Erik en zigeunerviolist Tucsi Basily het podium en verrasten ons met een grand finale, waarin zij ons dwars door hun parkinson heen lieten ervaren wat echte virtuositeit inhoudt.
En dan actrice Julika Marijn die samen met pianist Rembrandt Frerichs een voorstelling gaf over het mysterie Mondriaan. Een verhaal over een man die wiskundig op zoek is naar de wereld achter de zichtbare wereld, naar de essentie. De etherwereld? Wisten jullie trouwens dat hij zijn inspiratie vond in de theosofie?
B.B. – Boze Boa
Half januari braken boa’s de openbare repetitie van het popup-koor onder leiding van Peter Elbertse af. Omdat het publiek voor Hermine Deurloo’s band klapte, was het niet aannemelijk dat er sprake was van een koorrepetitie, maar van een concert. Hiermee kwam een einde aan de muzikale plantjesmarkt waarmee we aandacht vroegen voor kunst en cultuur in de corona-periode. Trouwens, lief publiek, wat ontzettend fijn dat onze zaal vol is gebleven, in een tijd waar veel theaters kampen met terugloop.
vluchtelingen
Niet veel later mocht het Beauforthuis weer helemaal open en konden we alle verbouwingen en aanpassingen die we tijdens corona deden in gebruik gaan nemen. Dit werd direct gevolgd door de Oekraïense vluchtelingenstroom, waarvan een aantal mensen ook in onze buurt belandde. De Oekraïense pianiste Oksana Ivashchenko gaf bij ons een muziekmiddag voor Oekraïense en Austerlitze families en bracht een grote pan borsjtsj mee. We zongen Slavische muziek én Aan de Amsterdamse grachten. Er volgden benefieten van de 18-jarige pianist met Roemeense wortels Radu Ratering en van zangeres Maryana Golovchenko De vluchtelingen komen niet alleen van het Oosten. We hielpen twee Libische mannen die via Oekraïne naar Nederland gevlucht waren aan werk. Dat werd een opstapje naar ander vast werk. En we waren fietsenverzamelpunt voor vluchtelingen, bijeengebracht door de Beaufortcommunity.
zorgen …
Veel ontwikkelingen dus in een tijd van crisis, maar ook heeft het Beauforthuis zorgen.
Natuurlijk de fiks stijgende energierekening van ons monumentale pand, waar gelukkig de gemeente bij te hulp schiet. De voorwaarden voor monumenten worden nu versoepeld en een Beauforthuisvriend schiet ons te hulp bij de planning van verduurzaming.
Ja, en dan zie je dat er na het natuurlijk verloop geen nieuwe aanwas van personeel is. We moesten serieus overwegen ons theatercafé deels te sluiten. En dat is niet fijn, er was zóveel energie in gestoken en in de coronatijd hadden zóveel passanten ons gevonden bij de carrouseltent. Voor veel mensen was dat een opstap naar concertbezoek.
… maar we vinden oplossingen …
De moeder van een van onze vaste artiesten overleed en de stellige wens was de uitvaart bij ons te laten plaatsvinden. Hoog zomer, nauwelijks medewerkers aan boord, maar je zegt geen nee. De hele vriendenkring is opgetrommeld om alles vlekkeloos te laten verlopen.
En onze buurvrouw, die ook een gezellige vaste gast is werd weduwe. Ja daar doe je het toch voor.
En toen viel er een kwartje. Wij oprichters van het Beauforthuis zijn representanten van de jaren tachtig. Niet alleen wàs er geen werk, wij wilden op een éérlijke manier ons geld verdienen. Het realiseren van idealen in het werkleven staat dan ook hoog in ons vaandel. Dat staat het nog steeds maar tegelijk: het is nu hoog tijd de consument te mobiliseren. Dus ik ruimde mijn bureau leeg en besloot zelf het café te gaan bestieren, om iedereen te spreken en de toon te zetten. Ik deed een oproep in onze nieuwsbrief: “Voor veel mensen is het Beauforthuis een tweede thuis, om dit te behouden hebben we omdenkers nodig om nieuwe wegen te vinden. Wie wil meedenken?”
Een aantal mensen meldde zich, maar gaf zich ook gelijk op voor hand-en spandiensten om de ergste druk van de ketel te halen. Bijvoorbeeld bij de inrichting en sfeer van het café. Ook boden zij aan de Pipo To Go, zondags geopend voor de fietsers, zelfstandig te gaan bestieren. Hermien bijvoorbeeld gaat de verhuur van de Koepel van Stoop regelen, in ruil hiervoor kan ze deze zelf gebruiken voor haar coaching sessies. Het is geen ‘vrijwilligerswerk’. De verhouding van arbeid en inkomen is sowieso beslist iets wat hoognodig herijkt moet worden. Het Beauforthuis heeft als uitgangspunt dat het gedragen wordt door enthousiasme en verbinding en niet door beleidsplannen. Deze periode biedt een kans dit verder voort te zetten. Een coöperatieve verbinding met de consumenten/bezoekers die mede-belanghebbende zijn en medeverantwoordelijk voor het stuk dat ze op zich nemen.
… en oplossingen dienen zich aan
En mét dat we dit opstartten bood zich opeens een stroom van nieuwe medewerkers aan: veelal volwassen mensen met ervaring, die een substantiële bijdrage willen leveren in onze horeca. We zijn er erg blij mee. Onze toekomst ligt in de combinatie van mensen die hier in hun levensonderhoud voorzien en mensen die hier vanuit hun consumenten/bezoekers-positie mede een cultuurverandering in gang zetten.
Het moet allemaal ontwikkeld worden, maar we streven ernaar een soort culturele herenboer te worden.
BeauforTune
We begonnen dit artikel met de echtheid van Mondriaan en zigeunermuziek. In juni van dit jaar voerde Jeroen van Vliet de Beaufortsuite uit, een muziekstuk dat van pop naar kleinkunst gaat en van jazz naar wereldmuziek.
Komend jaar gaan we hieruit de BeauforTune kiezen, die bijvoorbeeld te horen is als pauzebel en waar musici volop op kunnen ‘improviseren’. Een eigen geluidslogo past precies in deze tijd die ons uitnodigt om uit te vinden waar we echt voor staan.
en dan nog
Bakker Ton komt oliebollen bakken. Kom ze tussen kerst en Oud & Nieuw lekker eten in ons café, of bestel een zak voor thuis!