dit is de enigszins aangepaste rede van LidwienVork tijdens de officiële opening van het jubileumjaar op 2 juni 2015.
Eigenlijk hoorde Ludo de Beaufort, achterkleinzoon van Aernout Jan, de bouwer van het huidige Beauforthuis, de toost uit te brengen. Omdat hij hier helaas niet bij kon zijn schreef hij ons een paar woorden.
“Mijn over-over-grootvader heeft hier begin 1800 een grote zandverstuiving aangetroffen. Samen met Stoop is hij begonnen met ontginnen (o.a. landgoed den Treek). Dit landgoed verkopen we nooit. We verkopen onze ziel toch niet. Nee, we proberen er nog iets mooiers van te maken. Vroeger ging het dennenhout naar de mijnen. Nu gaat de familie de Beaufort er iets mooiers van maken voor de provincie, voor het hele land. De mensen kunnen dan wandelen in dit mooie landgoed. Het landhuis Den Treek hebben we moeten verkopen. Gelukkig staat het Beauforthuis er nog, de vroegere landbouwschool en latere kerk van Austerlitz, en kunnen de mensen genieten van mooie muziek.
Beauforthuis 25 jaar… Wat was ik blij dat een aantal mensen einde jaren ´80 het initiatief hadden genomen dit pand nieuw leven in te blazen en me de kans boden daar culturele activiteiten van de grond te krijgen. Die mensen waren zielsverwanten die, net als ik, moeite hadden zich zomaar te voegen in de maatschappij. Een maatschappij die een hele zware wissel trok op de natuur en de derde wereld. In het Beauforthuis kon ik mijn ei kwijt.
Al snel trokken veel artiesten naar de geweldige akoestiek van het Beauforthuis. En ik voelde me in die ontmoetingen tot mijn recht komen, ik kon mijzelf zijn.
Wat ik als heel bijzonder ervaar is dat ik in al die 25 jaren zelden of nooit heb meegemaakt dat artiesten zich er met een Jantje van Leiden van afmaakten. Het allerbeste was nog niet goed genoeg. Ongeacht hoeveel of hoe weinig ze er voor betaald kregen, ongeacht of er nou veel of weinig bezoekers waren. Hoewel er uiteraard brood op de plank moest komen ging het om iets anders dan economisch gewin. Dat geeft mij het gevoel dat het leven de moeite waard is om geleefd te worden.
Mijn muziekinteresse lag in aanvang bij klassiek en jazz. Maar ik herontdekte de popmuziek, werd gefascineerd door wereldmuziek en ontdekte de schoonheid van dialectmuziek. Ik kreeg de ruimte dit in de programmering te vertalen. Veel bezoekers waardeerden dit en ook nieuwe bezoekers dienden zich aan. Hiervoor wil ik iedereen hartelijk danken. Ik vind het een groot voorrecht mijn boterham zo te mogen verdienen.
bergen verzetten
25 Jaar Beauforthuis is geen halleluja-verhaal. Het was heel dikwijls ook niet leuk in het Beauforthuis: hard werken, tegenslagen, geldzorgen, conflicten met mensen die ook niet altijd uitgepraat konden worden, zorgen over onderhoud van het pand …
Wel heb ik aan den lijve ondervonden hoeveel energie het geeft stimulerende mensen te ontmoeten. Zoals die ondernemersreus die het Beauforthuis jarenlang een financiële impuls gaf en er niks voor terug hoefde: “Ik heb het volste vertrouwen in jullie”. Lieve mensen die binnenliepen en zeiden: “Ik voel me meteen thuis”. Op zo’n moment kun je weer bergen verzetten en dat doet heel iets anders met je dan het kritische vingertje: “Je mag de boel wel eens schilderen” (alsof je dat zelf niet weet).
Aernout Jan, die hier 200 jaar geleden een zandverstuiving aantrof, richtte zijn blik voornamelijk op de toekomst. Hij liet het ontginnen en maakte een prachtig landgoed, met eerst een landbouwschool en later een kerkje. Wij maakten daar dan weer een concertzaal van, bevolkt door kunstenaars die vaak een mentaal voorhoedegevecht leveren. En we zien het als onze opdracht dit pand en terrein op onze beurt fatsoenlijk door te geven aan een nieuwe generatie die er zijn eigen draai aan zal geven.
Ik geniet van de jonge generatie. Misschien is hun belangrijkste opdracht verantwoordelijkheid te ontwikkelen om de vrijheden te hanteren die eerdere generaties hebben bevochten.
- Je mag alles zeggen, maar het hoeft niet …
- Je kunt veel consumeren, maar het hoeft niet …
- Je kunt de producenten de schuld geven van natuurvernietiging, maar je hebt de keuze milieuvriendelijk te consumeren …
Ik heb er het volste vertrouwen in dat zij in de toekomst op hun eigen wijze een eigen bestemming aan deze plek zullen geven. En ik hoop dat zij hetzelfde vertrouwen krijgen als wij hebben gekregen.
Onze jonge horecamedewerkers kwamen met een toepasselijk jubileumgeschenk: een jonge magnoliaboom, die dus veel later tot volle wasdom komt. Met de tekst: “De toekomst is niet wat er gaat gebeuren, maar wat wij zullen doen.”
Mijn held Ali B. zegt het ook: “Ik wil mijn kinderen leren dat je er voor kunt kiezen niet de schuld overal neer te leggen, maar verantwoordelijkheid te nemen en zo het verschil te maken. Zoals de bijbel zegt: als je geslagen wordt heb je de keuze de andere wang toe te keren, het hoeft niet, maar weet dat het een keuze is.”
toosten met Gulpener biertje
Het is traditie om met champagne te toosten. Het Beauforthuis is echter juist een thuishaven voor die mensen die afwijken van de grootste gemene deler. Daarom toosten we speciaal op al die bierliefhebbers die altijd met tegenzin champagne moesten toosten. En op iedereen die tot een minderheid behoort.
Maar ook omdat we trots zijn Gulpener bier te schenken. Omdat Gulpener zijn nek uitsteekt om die verbinding te herstellen, een verbinding waar we 25 jaar geleden zo naar op zoek waren. Verbinding met de mensen, met de omgeving, met de natuur en met de boeren die de hop en de gerst verbouwen.
Op deze plek wil ik de hele Beaufortcrew, de medewerkers, bezoekers en artiesten danken voor alle steun van de afgelopen 25 jaar. Gelukkig hebben we nog een heel jaar om iedereen eens goed in de schijnwerpers te zetten en te bedanken.
Comité Lang Leve het Beauforthuis
Wel wil ik het Comité Lang Leve het Beauforthuis danken. Dit initiatief van vrienden van het Beauforthuis gaat zorgen voor een jaar vol festiviteiten om 25 jaar Beauforthuis te vieren Maar ook zet het comité zich in voor de toekomst van ons podium. Ze zijn bezig om geld in te zamelen om het Beauforthuis gereed te maken voor de komende 25 jaar. Dit doen ze onder andere door veel artiesten te mobiliseren. Een mooier kado had ik me niet kunnen voorstellen.
Ik sta er versteld van dat er al € 100.000 binnen is van de 4 ton die ze willen ophalen voor o.a. een nieuw dak, theatertechniek, stoelen en het laatste stuk van de nieuwbouw. Een fantastisch resultaat, zo aan het begin van ons jubileumjaar, waarmee we een begin maken om het Beauforthuis ook in de komende 25 jaar voor velen een thuishaven te laten zijn.
Lidwien Vork